அனிந்துரை - கவிநாயகர் - அன்புடன் இதயம்

அன்புக் கவிதைகள்
-கவிநாயகர் வி. கந்தவனம்

கவிஞனுக்குப் படிப்பறிவு மட்டுமன்றி பட்டறிவும் வேண்டும்; பருகும் கண்கள் மட்டுமன்றி உருகும் உள்ளமும் வேண்டும்; உருகும் உள்ளம் மட்டுமன்றி உணர்வை வடித்தெடுக்கும் வல்லமையும் வேண்டும்; வடித்ததை இடையிலே எவரின் உதவியும் இல்லாமலேயே வாசகர் தரிசிக்கும் வகையிற் பிடித்து வைக்கவல்ல விவேகமும் வேண்டும்.

இந்த விவேகத்தை நான் கவிஞர் புகாரி அவர்களிடம் காண்கின்றேன். கவித்துவத்தைக் காட்டக் கடினமான வார்த்தைகளைக் கட்டித் தழுவாது, எளிமையான சொற்களை எடுத்து, அவற்றுக்குள் கனதி ஏற்றுகின்ற கலைஞனாக புகாரி விளங்குகின்றார்.

இதனை, கனடாவில் கடந்த ஆண்டு நடந்த 'வெளிச்ச அழைப்புகள்' என்னும் அவரது முதற் கவிதைத் தொகுதியின் வெளியீட்டு விழாவிற் கலந்து கொண்டு பேசும்பொழுது குறிப்பிட்டிருந்தேன்.

அத்தொகுதி கனடாவில் அதிகம் விரும்பப்பட்டதிலிருந்தே அவர் ஒரு 'வாசகர் கவிஞன்' என்பது நிரூபிக்கப்பட்டுவிட்டது. இணைய வாசகர்களும் அவருக்கு நாளாந்தம் பெருகிய வண்ணம் இருக்கின்றனர்.

முதற்கவிதைத் தொகுதியின் வெற்றி, ஒரு வருடத்துக்குள்ளாகவே மற்றுமொரு கவிதைத் தொகுதிக்கு வழிவகுத்திருப்பது, அவரது பிரகாசமான எதிர்காலத்தின் நிகழ்காலமாகும்.

'அன்புடன் இதயம்' தமிழோடு தொடங்குகிறது. 'தமிழ்' என்ற சொல்லின் பொருள்களிலே அன்பு என்பதும் ஒன்று.

என்னை நன்றாக இறைவன் படைத்தனன்
தன்னை நன்றாக தமிழ் செய்யுமாறே

என்ற திருமூலர் மந்திரத்தில் தமிழ், அன்பு என்ற பொருளில் வந்திருப்பதைப் பார்க்கிறோம். கவிஞரும்

மனிதத்துள் செழித்தோங்கும்
கருணை - தமிழ்
கருணையால் வேர்பாயும்
மனிதம்

என்று பாடும் பொழுது அன்பின் முதிர்ச்சியாகிய கருணையைத் தமிழ்மீது ஏற்றியிருப்பதைப் பார்க்கிறோம்.

அத்தகைய கருணை மொழியைக் கற்க மறுப்பதோடு பேசுவதும் மதிப்புக் குறைவு என்று நினைக்கும் சில தமிழருக்கு 'தமிழை மறப்பதோ தமிழா' என்ற பாடலில் உணர்ச்சி ஊசி ஏற்றுகின்றார் கவிஞர்.

அன்பு உணர்ச்சியே தொகுதி முழுவதும் பொன்பூச்சொரிகின்றது. 'கைகள் ஏந்தி', 'கண்களின் அருவியை நிறுத்து' போன்ற பரிவுக் கவிதைகளிலும் 'நிறுத்து மனிதா நிறுத்து யுத்தத்தை' என்று பொங்கியெழும் இடங்களிலும், கொலம்பியா விண்கல விபத்துக்குறித்து கவலைப்படுகையிலும் புகலிடத்துக்கு நன்றி கூறுகையிலும் அன்பின் பலவிதமான பரிமாணங்களைத் தரிசிக்கின்றோம்.

பல சமகால நிகழ்வுகள் பக்குவமான கவிதைகளாகியுள்ளன. வான்கூவர் பயணம், பன்னிரண்டாம் குடியரசுத் தலைவா, தமிழ் இணையம் 2002, திரும்பிய பயணத்தில் திரும்பாத பட்டங்கள் நல்ல உதாரணங்கள்; காலத்தின் கண்ணாடிகள்.

பஞ்சபூதங்கள் பற்றிய கவிதைகள் உலகத்து உயர்ந்த கவிதைகளோடு வைத்துப் போற்றப்பட வேண்டியவை.

'தோழியரே தோழியரே' என்னும் கவிதை உத்தி பாரதியாரின் 'மங்கியதோர் நிலவினிலே...' என்ற பாடலின் உத்திமுறையைப் போன்று மிகவே உயர்ந்தது.

'கல்யாணமாம் கல்யாணம்' நல்ல பதிவு. அன்று கண்ணகியை வைத்துக்கொண்டு தமிழர் திருமண முறையை இலக்கியமாக்கினார் இளங்கோ . இன்று பொதுவான திருமண வழக்குக்குப் பேச்சுத் தமிழிற் பூச்சூடியிருக்கின்றார் புகாரி.

கவிஞரின் சொல்வளம் சொல்லுந்தரமன்று. தமிழுக்கு ஓசைத் தமிழ் என்று ஒரு பெயர். அந்த ஓசைத் தமிழோடு அவர் கொஞ்சி விளையாடி எம்மையும் குதூகலிக்கச் செய்கின்றார். இதற்கு

கைகளைக் கட்டிக் கொண்டு
கதவோரம் ஒட்டிக் கொண்டு
கண்ணீரை விட்டுக் கொண்டு
கனலுக்குள் வேகாதேடா - தோழா
கவலைக்குள் சாகாதேடா

விழியோர நீரைத் தட்டும்
வேரோடு கவலை வெட்டும்
வார்த்தைகள் சேர்த்துக் கட்டும்
கவியோடு வந்தேனடா - தோழா
செவியோடு செந்தேனடா

எனத் தொடங்கும் 'கண்களின் அருவியை நிறுத்து' என்ற கவிதை நல்ல உதாரணம்.

ஓசையோடு ஆங்காங்கே பாசத்தோடு தலைகாட்டும் அங்கதச் சுவையையும் பல கவிதைகளில் வாசகர்கள் அனுபவிக்கலாம். ஓசை செவிக்கு இன்பம். அங்கதம் சிந்தனைக்கு இன்பம். 'கைகள் ஏந்தி', 'ஒரு வாரிசு உருவாகிறது', 'என் குடும்பம்' ஆகிய கவிதைகளிலும் இன்னும் பலவற்றிலும் பொருளை அங்கதத்தால் அள்ளித் தருகின்றார்.

கோலெடுத்துக் கொடுத்துவிடு
சாதிச் சண்டைக்கு
கொடுத்தவனைத் தெரியவேணாம்
மக்கள் கண்ணுக்கு

ஆளுக்குஆள் சாதிவெறியில்
அடிக்க வெச்சுக்க
ஆதாயம் வரும்பக்கம்
நின்னு மறைஞ்சிக்க (ஒரு வாரிசு உருவாகிறது)

இவ்விதம் பல பொருள்களைப் பல சுவைகளில் வழங்கும் இத்தொகுதிக் கவிதைகள் தமிழை மட்டும் வளர்க்கவில்லை, மனித நேயத்தையும் மனிதாபிமானத்தையும் வாசகருக்கு நேரடியாகவே எடுத்து செல்லும் சக்திவாய்ந்த வெண்புறாக்களாகவும் சிறகடிக்கின்றன.

நிறைவுக் கவிதையே நூலின் தலைப்பும். இன்று உலகத்திலே மிகவும் தட்டுப்பாடாக இருப்பது அன்புதான். அது அருகிவிட்டதாலேதான் திரும்பும் திசைகள் எல்லாம் சண்டைகளும் சச்சரவுகளும் - சாதியின் பெயரால், சமயத்தின் பெயரால்... அழுக்காறும் அவாவும் வெகுளியும் செய்யும் அட்டூழியங்களுக்குப் பாடை கட்டி, அமைதியைக் கொலுவில் ஏற்ற அன்புக்கு அழைப்பு விடுகிறது கவிஞரின் இதயம்:

சுக்கல் சுக்கலாய்
மனம்
நொறுங்கிக் கிடக்கும்
இருள் பொழுதுகளில்
நான் மறைத்தாலும்
என் கவலைகள் மோப்பமிட்டு
கருணைக் கரம் நீட்டி
இடர்முள் களைய
அன்பே நீயென்
உடன் வருவாயா

இப்படி விடியல் கீற்றுகளாய் தனது கவிதைகள் விளங்க வேண்டும் என்னும் உயர்த்துடிப்போடு வார்த்தைகளை உருக்கி உருக்கி வார்க்கின்றார் கவிஞர்.

அன்போடு உறவாடும் தமிழோடு தொடங்கி, அன்புக்கு ஆதாரமான இதயத்தோடு இவ்வரிய தொகுதி நிறைவு பெறுகின்றது.

இத்தொகுதி புகாரி அவர்களை 'அன்புக்கவிஞர்' ஆக்குகின்றது. வாசகர்களையும் அன்பர்களாக்குகின்றது.

வாழ்க அன்புக் கவிஞர்!