கவிதைக்குப் பொய்யழகு

சுனாமியின் வேதனையை ஒரு கவிதையாய்க் கொட்டினால் பாருப்பா, சோகத்தில் ஆதாயம் தேடுகிறான் கவிஞன். இவனுக்கு இப்படிப் பொய்யாய் புலம்பியே பழகிப்போச்சு என்கிறார்கள் அறியாத சிலர். சுனாமியின் தகவல் வந்ததிலிருந்து, கண்கள் கரைபுரண்டோட செய்திகள் கேட்பதிலேயே தவிப்போடு இருந்தேன். சுனாமிக்கு உண்மையான காரணம் என்ன அதை எப்படித் தவிர்க்கமுடியும் என்ற என் சிந்தனை
எங்கெங்கோ சென்றது.

நேற்று முதல் காரியமாக அதிகாலையிலேயே, இந்து நாளிதழ் நிவாரண நிதி மூலமாக நிதியளித்தேன். நேற்று நடு இரவில் என் மனதில் தங்கிய சோகம், சிந்தனை, உணர்வுகளின் அலைக்களிப்பு எல்லாம் கவிதையாய் வெளிவந்து கொட்டின.

ஓவ்வொருவருக்கும், ஒவ்வொரு வடிகால். கவிஞனின் வடிகால் கவிதை. துக்கம் என்பது அழுகையால் மட்டும் வருவதில்லை. கவிதையாலும் வரும். களிப்பில் வருவதுதான் கவிதை என்பது தவறான நினைப்பு. இதுபோன்ற தருணங்களில் வரும் கவிதைகள் வார்த்தை தேடி அலையாது. உணர்வுகளை அப்படியே கொட்டும்.

கவிஞர்கள் உணர்வுகளால் ஆனவர்கள். பிணங்களைத் தின்று புகழ் தேடமாட்டார்கள். கவிஞன் என்பது அரிதார முகம் அல்ல. அது ஒரு மன இயல்பு. கவிஞன் தன்னை மீறிய உணர்வுகளால் ஆளப்படுபவன்,
அதைக் கவிதைகளில் இறக்கிவைக்கிறான். அது மிகை என்றும் கவிதைக்குப் பொய்யழகு என்றும்
கவிதை என்பதே பொய் என்றும் கூறுகிறார்கள் சிலர்.

உச்சிமீது வானிடிந்து வீழுகின்ற போதிலும் என்று கூறுவது அறிவியல் கண்ணோட்டத்தில் அழகான பொய்தான், அதீத மிகைதான். நிலாவைப் பிடித்துத் தருகிறேன் ஒரு வாய் சோறு வாங்கிக்கொள் என்று
தாய் அதை நமக்குப் பேச்சுவரும்முன்பே சொல்லிக் கொடுத்துவிடுகிறாள். எனவே, தாய்மைக்குப் பொய்யழகு என்று சொல்லலாமா? அவள் பாசம் என்ற அரிதாரம் இட்டவள் ஆகிறாளா?

உனக்காக என் உயிரைத்தருவேன் என்கிறான் உணர்வு பொங்கும் நண்பன். எனவே, நட்புக்குப் பொய்யழகு என்று சொல்லலாமா? அவன் நட்பு என்ற அரிதாரம் இட்டவன் ஆகிறானா? வானத்து நட்சத்திரங்களை எல்லாம் பிடித்துவந்து தோரணம் கட்டவா என்கிறான் காதலன். எனவே, காதலுக்குப் பொய்யழகு என்று சொல்லலாமா? அவன் காதல் என்ற அரிதாரம் பூசிக்கொள்கிறானா?

இணையத்தால் ஆகாதது ஏதுமில்லை என்கிறான் கணிஞன். எனவே, கணிஞனுக்குப் பொய்யழகு என்று சொல்லலாமா? கணிஞன் பெருமை என்ற அரிதாரம் பூசிக்கொள்கிறானா? இப்படியே போனால்,
வாழ்க்கைக்குப் பொய்யழகு என்று புரிந்துகொள்ள அதிக நேரம் பிடிக்காது.