என் அடர்த்தியான அன்பு மழையில்
இதயம் மூழ்க நனைந்திருக்கிறாய்
என் நீண்ட நெடும் பாச நதியில்
உணர்வு விரித்து நீந்தியிருக்கிறாய்
என் பேராழக் காதல் கடலுக்குள்
உயிர் சிலிர்க்க முக்குளித்திருக்கிறாய்
உனக்காகக் கரைந்துருகும்
என் கண்ணீர் அருவியில்
நெகிழ்ந்து நெகிழ்ந்து பிறந்திருக்கிறாய்

எங்கே செல்வாய்
என்னைத் தேடி அழப்போகிறாய்
உன்னைத் துறத்தும் இதய நினைவுகளை
அவசரமாய் மிதித்து மிதித்து
எத்தனை தொலைவுதான் நடக்கவியலும்
களைத்துப்போவாய்
என்னைக் காணத் துடித்துப்போவாய்

நான் காத்திருக்கிறேன் பெண்ணே
ஏன் சென்றாய் என்ற கேள்வி இருக்காது
பொன்முகம் நிமிர்த்தி என்னானது என்றுகேட்டு
என் விழிகளில் வினாக்குறி விரியாது

வருவாய்
வந்ததும் மடிகிடத்துவேன்
வானம் கொள்ளாப் பேரானந்தத்தை
கண்ணெனும் கிண்ணிகளில் நிரப்பி
என் உயிர் பிரியும் நாள்வரை ஊட்டிவிடுவேன்
காதலிக்கிறேன் உன்னை எப்போதும்