சுழலும் குளிர்க்கோள் கண்கள்
சூடுமிழும் முதுவெயில் இதழ்கள்
அழகிய கணித்திரை நெற்றி
அணிற்பழ மீதமாய்ச் செவி

நிறைகுளப் பரப்பாய்க் கன்னங்கள்
நிழல்மர விரிப்பாய்ப் பார்வைகள்
மடக்கி நிறுத்தி வைத்த
மழைக்குடையாய் மூக்கு

சரிந்து நிலம் விழுகின்ற
தங்கத் தாம்பூலமாய்த் தாடை
அலைவீசும் மணல் குழைவாய்
மேலுதட்டு மேடை
பனிவிழுந்த மாவிலையாய்
கீழுதட்டுத் தாழ்வாரத்தில்
துளித்துளியாய்த் தேன் ஈரம்

வகிடுக்குப் படியாத திமிரில்
கருங்கற்றைக் கூந்தலோரம்
கவிதை கிறுக்க அலையும்
விசிறி முடிச் சிதறல்கள்

புலம்பெயர்ந்த தமிழ்போல் வாசம்
புரியாத செம்மொழியில் நாணம்
புண்பட்டவனுக்கு எங்கே மருந்து
புறப்பட்டுவிடுமே இந்தப் பேருந்து